Op de eerste complete vogeldag van de zes dagen die we nog hebben, bezoeken we eerst het Ofirapark, daarna de North Beach en het Birdwatching Center. Na het ontbijt gaat het richting Amram Pillars. Op de terugweg rijden we langs de K20 zoutpannen. Het weer is prima en we zien leuke soorten. Vanaf deze dag is er ook elke dag een fotoimpressie met grote foto 's.

Om zes uur op en om half zeven op pad naar het Ofirapark. Hier scoren we Braamsluiper en Kleine Zwartkop en kunnen Huiskraai, Arabische Buul-Buul en Witte Kwikstaart op de foto zetten.

We rijden daarna richting North Beach en kan ik Sporenkievit en Roodkopklauwier langs het kanaaltje naar het strand fotograferen. Net iets te ver nog allemaal, maar ik zal het ermee moeten doen.

Langs de waterkant loopt een Westelijke Rifreiger te foerageren. Deze is niet erg schuw, dus kunnen we er aardig wat plaatjes van schieten.

Verder vliegen er Reuzensterns rond, scharrelt een Oeverloper langs de waterkant, waar ook een Steltkluut staat te wachten op een lekker hapje. Dunbekmeeuwen zijn hier niet zeldzaam en komen regelmatig overvliegen.

Naast de voor ons minder gewone soorten komt ook de Huismus hier in groten getale voor.

Gerrit neemt nog een overzichtsplaatje van de North Beach. Het is nog vroeg maar we hebben het al prima naar ons zin.

Op weg naar het Birdwatching Center kijken we eerst nog even in de poeltjes bij de zoutwinning.

Het Birdwatching Center is net even buiten Eilat en is een prima plek om vogels te kijken. Naast een aantal plasjes zijn er ook gebiedjes met bosjes en struiken, zoals in de oorspronkelijke biotoop gewoon was.

Op de achtergrond steken de bergen zout van de zoutwinning helder af tegen de hoge gebouwen van het huidige, moderne Eilat.

Dick neemt een foto terwijl Gerrit en ik in een prachtig prieel staan met een mooi mozaïk op de vloer. Helaas was er niet zo veel te zien en wat er zat was tamelijk ver weg.

De alom aanwezige Arabische Buulbuul is een vaste bewoner van allerlei biotopen. Hier zit hij te zingen in een struik met de bergen van Eilat op de achtergrond.

De Sporenkievit is ook een soort die we veel zien. Meestal in paartjes en niet in die grote groepen zoals wij onze kieviten in de polders zien.

Een Gestreepte Prinia zit wat ver weg, maar luid te zingen in een struik. Jammergenoeg krijg ik niet zijn mooie lange staart te zien.

Een soort die tropisch aandoet is de Palestijnse Honingzuiger. Prachtig hoe zijn verenkleed iriseert in het zonlicht. Hier een mooi mannetje, dat een ring om zijn poot heeft. Ringen doen ze ook bij het Birdwatching Center.

Een andere algemene soort is de Palmtortel. Zo mooi als deze poseert zullen we ze niet vaak meer krijgen.

We zien nog meer soorten hier, zoals Meerkoet, Steltkluut, (juveniele) Flamingo (GH) en Ralreiger (GH).

Vogels van andere aard zijn de vliegtuigen die opstijgen vanaf het vliegveld in het centrum van Eilat voor een binnenlandse vlucht.

Na een uurtje of wat hebben we het wel gezien en gaan we terug naar het hotel voor een overheerlijk en uitgebreid ontbijt. We eten lekker buiten op het terras, heerlijk!

We rijden via de 90 naar het noorden en slaan bij km20 af naar het westen richting Amram Pillars. Op de onverharde weg zien we eerst een Steppebuizerd overkomen, daarna zien we een Steppearend op de grond zitten, die even later in mooie rondjes over onze hoofden verder trekt.

Langs dezelfde weg zitten ook een Woestijnleeuwerik (plaatje is goed voor een mysterybirdcompetitie volgens Dave), een Izabeltapuit en een Tapuit.

Aan het einde van de weg nemen we de afslag naar rechts en komen op een licht hellende weg naar het noorden. Het is hier behoorlijk heet.

Hier en daar staan de laatste resten van bomen in het dorre met groene struikjes gelardeerde landschap.

Aan de rechterzijde van de weg ziet Gerrit als hij de omgeving scant iets bewegen achter een steen. Het is knap gezien, want alleen het hoofd van de Sinaï-agame komt boven de steen uit. Ik ga omzichtig eropaf en weet uiteindelijk vanaf een paar meter afstand een plaatje te maken. In de verte komen nog een paar Steppearenden over. Gek genoeg gaan ze allemaal naar het zuidwesten.

We rijden verder de wadi in. Het beeld blijft hetzelfde. Veel gesteente, hier en daar een lage groene struik en af en toe een teken van leven. We zien nog een glimp van een Monnikstapuit, maar we hopen onderweg nog meer van deze soort te zien.

Dave en ik houden de telelenzen binnen handbereik in de hoop een glimp op te kunnen vangen van tapuiten (GH).

De Sinaï-agame blijkt niet erg zeldzaam te zijn. We zien meerdere exemplaren op weg naar Amram Pillars. Een aantal wil best goed meewerken aan een fotoshoot. Druk op de foto voor een paar grotere foto 's van Agames.

In de buurt van de campingplaats hopen we een kans te krijgen een Monnikstapuit of andere tapuitensoorten te kunnen fotograferen. Het is midden op de dag en op z'n heetst. Er is weinig activiteit, dus geen tapuiten voor de lens te krijgen.

Op de parkeerplaats zijn maar weinig andere toeristen. Dat zal de hele week zo blijven op alle plekken waar we komen. Lekker rustig dus.

Bij de Amram Pillars hopen we op Sinaïroodmus. Aangekomen bij de pillars is het werkelijk onwezenlijk stil en geen spoor van de mus. Het beestje krijgt dan ook al snel de bijnaam Sinaï-Doodmus. Het landschap is kaal en dor, maar heeft het wel een aparte schoonheid. Klik op de foto voor meer en grotere plaatjes.

We hebben nog een poosje geduld, maar ons wachten wordt niet beloond en dus stappen we op. Dave "Bijloo" alias Jules van der Spoel wordt melig en slaat met zijn monopod als een blinde op de rotsen.

Op de terugweg komen we een paartje Arabische Woestijnpatrijzen tegen. Mooie, maar schuwe beestjes, die een prima schuitkleur hebben, vooral de vrouwtjes. Die willen liever ook niet op de foto.

De Saltpans bij KM20 is onze voorlaatste stop deze dag. De zon begint al te dalen en werpt lange schaduwen op de zanderige bodem. Er zitten heel wat steltlopers in deze plassen.

Een Stelkluut en een Flamingo werken lekker mee voor een foto. Jammer dat het nog een beetje heiig is. De lucht is daardoor nogal grijs.

Kleine en Bonte Strandlopers, Kemphanen, Strand-, Bontbek- en Kleine Plevieren scharrelen allemaal aan de waterrand op zoek naar voedsel. Een paartje Bergeenden vliegt over en steken helder af tegen de grijze bergen op de achtergrond, terwijl we langs de waterkant een Krombekstrandloper in het vizier krijgen.

De Sporenkievit, de Palmtortel en de Arabische Buul-buul zijn de vogels die we steeds weer voor de lens krijgen als we langs de reservoirs rijden. Ook de Dunbekmeeuw en een paar Kleine Groene Bijeneters scoren we voor de lijst.

Als laatste bezoeken we nog de saltpans bij het Birdwatching Center. Onderweg scoren we nogg Loodbekjes, de enige keer zal later blijken voor deze soort. Bij het Birdwatching Center zitten niet alleen een paar Geelpootmeeuwen, maar ook een Armeense Meeuw, zowaar een nieuwe soort voor Dave. Dan valt de duisternis snel in en gaan we terug naar het hotel.

'Avonds gaan we eten in het Golfrestaurant. Een Russische tent, waar het brood vooraf nog sneller op tafel staat dan dat je zit. De bediening is een beetje boers, maar het eten is OK.

De Mixed Grill is prima, vooral de worstjes smaken voortreffelijk, maar ook de rest mag er wezen.

Om een mooie dag lekker af te sluiten, bestellen we een cappuccino met veel slagroom. De eerste volle dag is prima verlopen en met rond de 70 dagsoorten en 82 in het totaal is de score niet slecht. Terug in het hotel zoeken we direct de bedden op en vallen we al snel in slaap.